نادرشاه افشار

نادرشاه افشار ( 1100 1160 هـ.ش)

او بحق از نوادر روزگار و از نادرترین سلاطینی است که تاریخ بخود دیده است در

ابیورد خراسان متولد شد پدرش پوستین دوز بود زندگی نادر در دو مرحله متمایز  دارد

یکی قبل از کور کردن پسرش رضا قلی میرزا که بحق شایان  تقدیر است و دیگری پس

از کور کردن وی که اخلاق  و رفتارش تغییر  کرده و بسیار بدخو گردید.

نادر ابتدا در خدمت یکی از روسای افشار دی ابیورد وارد شد و دختر او را به زنی

گرفت پس از فوت این زن دختر دیگر وی بنام گوهرشاد را عقد نمود و بنای مسجد

گوهر شاد بنام این زن از آثار نادر است.


 

            نادر و یارانش

 

نادر علاقه زیادی به خاندان عصمت و طهارت داشت و اولین بار طلاکاری بارگاه و

قبه حضرت رضا (ع) بدستور نادر بوده است در تمام نامه های که به سلاطین بزرگ

می نوشت و مهر خود را در زیر نامه ها می زد این عبارت به چشم می خورد «کلب

آستان علی ندرقلی».

نادر برای اولین بار لفظ الله اکبر را در حمله ها بکار برد (ارتفاعات شمالی خراسان

که مقر فرماندهی اولیه این شخص بود بنام الله اکبر نامیده می شوند) نادر با پیروزی بر

افغانها و سایر مدعیان سلطنت قدرت زیادی بدست آورد در ابتدا بعنوان فرمانده

سپاه شاه طهماسب سوم در سپاه وی خدمت می کرد اما بعلت بی لیاقتی  و

کارهای  غیر اخلاقی  شاه طهماسب  مردم نادر را در 1148 ه.ق در دشت مغان به شاهی

 انتخاب کردند از کاهای برجسته وی لشکر کشی به هندوستان و آوردن میلیونها تومان

جواهر و غنائم به ایران است که پاره ای از آنها را انگلسی ها به یغما بردند و پاره ای نیز

در موزه جواهرات ملی در تهران نگهداری می شوند بطوریکه ذکر شد در اواخر سلطنتش

 

                         مقبره نادر در مشهد

 

بعلت تالمات  شدید روحی ناشی از کور کردن پسرش بسیار بدخو و لئیم الطبع گردید تا

 اینکه در 1160 ه.ق در قوچان در چادر خود بوسیله صالح خان افشار بقتل رسید.